Seminarium prowadzone przez prof. zw. dra hab. Jacka Juliusza Jadackiego.
Uczestnicy OSA w roku 2004/2005
O czym?
O semiotyce, ontologii i aksjologii :-)
Dotychczasowe tematy seminarium OSA:
- 2006/2007 — Aporie, paradoksy i antynomie (?)
- 2005/2006 — Aporie, paradoksy i antynomie (na podstawie eseju Kazimierza Ajdukiewicza pt. „Paradoksy starożytnych”)
- 2004/2005 — Analiza polskich czasowników epistemicznych (na podstawie książki Magdaleny Danielewiczowej pt. „Wiedza i Niewiedza”)
Dla kogo?
Dla wszystkich tych studentów wczesnych lat studiów, którzy chcą nauczyć się pisać w porządnym, jasnym stylu, przygotowywać sprawozdania oraz poznać smak kulturalnych, acz niekonkluzywnych dyskusji filozoficznych.
Seminarium jest przystępne już dla średniobłyskotliwego studenta pierwszego roku. Dla dobra poziomu dyskusji, przyzwoicie być obeznanym z klasycznym rachunkiem zdań. Znajomość logiki pierwszego rzędu jest dodatkowym atutem. Warto uczestniczyć w zajęciach z Logiki I dla logików.
Ilu uczestników?
Liczba uczestników seminarium raczej nie przekracza 20.
Warunki zaliczenia
Warunkiem zaliczenia seminarium jest (ściślej: było do tej pory) przygotowanie dwóch sprawozdań z posiedzeń seminarium.
Jaki jest styl pracy?
Semianarium jest wymagające pod względem organizacyjnym. Na każdym posiedzeniu wybierany jest (przez prowadzącego lub w wyniku zbiorowego linczu) sprawozdawca. Sprawozdawca ma ten komfort, że nie musi uczestniczyć w dyskusji podczas seminarium, ale jest niestety zobowiązany do przygotowania dosyć szczegółowego sprawozdania z przebiegu dyskusji. Sprawozdanie jest przedstawiane na początku następnego posiedzenia, wcześniej jednak należy je dostarczyć prowadzącemu, celem przeprowadzenia korekty literówek, błędów interpunkcyjnych oraz stylistycznych.
Po odczytaniu sprawozdania wytypowany na wcześniejszych zajęciach prelegent przedstawia swój referat (na zadany przez prowadzącego temat). Może to być referat z fragmentu artykułu, przedstawienie hasła encyklopedycznego, streszczenie fragmentu książki. Na ogół referat taki nie trwa dłużej niż 20 minut, a przygotowanie go w domu nie zajmuje więcej niż 3 godziny.
Po wygłoszeniu referatu następuje dyskusja moderowana, podczas której chęć przedstawienia swojej opinii należy sygnalizować uniesieniem dłoni (tzw. dyskusja szkolna). Sprawozdawca może przerywać dyskusje bez unoszenia dłoni, jeżeli chce, aby powtórzono lub wyjaśniono wypowiedź.
Kod obyczajowy
Nie wypada się spóźniać. Przynoszenie ze sobą obszernych okryć wierzchnich powoduje tzw. eybrow raising. Spożywanie napojów, żywności, tabaki i narkotyków podczas posiedzeń jest absolutnie niewskazane. Powoduje konfiskatę mienia (w tzw. stylu szkolnym). Korzystanie z telefonu komórkowego jest umiarkowanie niedozwolone, wybaczalne od stopnia magistra wzwyż. Podsypianie — niezauważalne, dozwolone. Nie ma przerwy. Jeśli nawet jest, to nie starcza na wypalenie papierosa. Na koniec każdego roku prowadzący fotografuje się z uczestnikami pod pomnikiem na ASP.
W tym miejscu warto również przypomnieć zasady seminarium, które sformułował sam Profesor Jacek Juliusz Jadacki w liście z 15 listopada 2005 zatytułowanym "Do moich seminarzystów". Pozwolę sobie tutaj zacytować najistotniejsze fragmenty:
Otóż naczelna z tych zasad jest następująca: posiedzenia mojego Seminarium prowadzę wyłącznie ja.
Pozostałe zasady są właściwie uszczegółowieniem tej pierwszej.
- Jedynie ja udzielam głosu podczas posiedzeń. Muszą się Państwo liczyć z tym, że niekiedy nie udzielę głosu komuś, kto zgłosił chęć zabrania głosu. (Zwykle w takim wypadku proszę o przygotowanie wypowiedzi na piśmie.)
- Jedynie ja mogę przerywać wypowiedzi osób, którym udzieliłem głosu. Tym bardziej niedopuszczalne jest, żeby podczas posiedzenia prowadzone były dyskusje «na stronie». Dekoncentrują one pozostałych uczestników a poza tym świadczą o braku kultury osobistej. (Z przykrością muszę przypomnieć niektórym Kolegom, że prosiłem o to, aby w czasie posiedzenia nie pić napojów itd. Razi mnie jako wyraz nonszalancji obcej kulturze europejskiej wypowiadanie się podczas posiedzenia z ręką w kieszeni. Itd., itd).
- To ja ustalam, co ma być przedmiotem danego posiedzenia i poszczególnych jego fragmentów. Ja także określam cel całego Seminarium: zarówno dydaktyczny, jak i teoretyczny.
- Przedmiotem oceny Państwa podczas posiedzeń (seminarium) nie może być ani cel, ani sposób prowadzenia przeze mnie Seminarium.
- Nasze Seminarium jest dobrą okazją do tego, żeby spróbować nauczyć się współpracy naukowej w zakresie filozofii. Okoliczności historyczne sprawiły, że wyrosły w Polsce całe pokolenia ludzi, którzy nie są w stanie zrozumieć, że warunkiem niezbędnym udanej współpracy jest zdobycie umiejętności podporządkowania się innym ludziom.
(Fragmenty są naturalnie nieco wyrwane z kontekstu, warto spojrzeć na pełną wersję.)
Czytając fragmenty powyższego listu można odnieść wrażenie, że profesor Jadacki jest skrajnym egotykiem. Byłoby to jednak wobec niego niesprawiedliwe. List został napisany po zajęciach, na których wydarzyła się tak zwana sytuacja krytyczna, czyli mówiąc oględnie spór między profesorem a seminarzystą, podczas którego doszło do niepotrzebnej eskalacji napięć i emocji. W tym kontekście niedyplomatyczny list Jadackiego można odczytywać jako próbę przywrócenia dyscypliny, do czego autor niewątpliwie miał uzasadnione prawo.
Materiały
Przykładowe sprawozdania i referaty: /skrypty-i-notatki/osa.rar